JAK NASI PRADZIADKOWIE ŻNIWOWALI
Niegdyś na wsi, letnie miesiące, zawsze kojarzyły się z wytężonymi pracami polowymi. Głównie były to żniwa – czas zbierania plonów, które wymagały dużego wysiłku fizycznego oraz często sąsiedzkiej pomocy. Do żęcia zboża używano sierpa lub kosy, powrósła wiązano ręcznie a snopki ustawiano w „dziesiątki”. Nieco później weszły w użytkowanie kosiarki konne i snopowiązałki. Do prac polowych angażowano całe rodziny z dziećmi włącznie. Początek żniw był uzależniony od pogody oraz jakości ziarna. Przypadał zazwyczaj na drugą połowę lipca i trwał prawie do końca sierpnia. Ważna była też obrzędowość dotycząca żniw. Związana była z religijnością i zwyczajami przekazywanymi z pokolenia na pokolenie. Obecnie, kiedy na polach pracują kombajny zbożowe a żniwa nie przypominają tych sprzed wielu dekad, Fundacja "Korzenie i Skrzydła" działająca przy Muzeum Wsi Podlaskiej w Studziance, zaprosiło wszystkich zainteresowanych na plenerowy pokaz dawnych czynności związanych ze zbiorem zboża pod nazwą „Jak nasi pradziadowie żniwowali”. Wydarzenie spotkało się z dużym zainteresowaniem i było wielowymiarowe. Starsi ze wzruszeniem przypominali sobie ciężką, ręczną pracę w polu, natomiast młode pokolenie mogło poznać pracę dawnych żniwiarzy, o której nie raz opowiadali im rodzice lub dziadkowie. Jeszcze inni, próbowali własnych sił i umiejętności w koszeniu oraz wiązaniu powróseł, co dodatkowo podkreśla fakt, że takie spotkania przyciągają chętnych i są ciekawą propozycją do wspólnego spędzania czasu
tekst: Jarek Domański
Studzianka k/Łomaz, lipiec 2022
© 2017- 2022 by JAREK DOMAŃSKI